ବିଶାଲ, ଭୀମ ଏବଂ ସାଗର ସବୁଠାର� ଭଲ ବ�ୁ ଥ�େଲ । େଗାଟିଏ
ଦିନ ବିଶାଲ ସାଗର ଜନ�ଦିନ ଆଉ ଦୁଇ ଦିନ ବାକି ଥ�ବାର� ତା
ପାଇଁ ଏକ ଅପ�ତ�ାଶିତ ଜନ�ଦିନ ସମାେରାହ ପାଳନକରିବା ପାଇଁ
ଏକ ଭଲ ବିଚାର ଆସିଥ�ଲା । େସ ଉ�ାହିତ େହାଇ ଭାବିଲା, "
ସାଗର ପାଇଁ ଏକ ଅପ�ତ�ାଶିତ ଜନ�ଦିନ ସମାେରାହ ଆେୟାଜନ
କରିବି ! ମଁୁ ମ� ଭୀମକୁ ନିମନ�ଣ କରିବି ! ସାଗର ତାକୁ େଦଖ�
ବ�ତ ଖୁସି େହବ"।
ବିଶାଲ ତା� ମାଆ� େଫା� ଧରି ଭୀମକୁ େଫା� କରି ସାଗର
ପାଇଁ ଏକ ଅପ�ତ�ାଶିତ ଜନ�ଦିନ ସମାେରାହ ପାଇଁ ବିଚାର
ଜଣାଇଲା । ସବ�ଦା ସାହାଯ� କରିବାକୁ ପ���ତ ଭୀମ, ବିଶାଲର
ବିଚାର ସହ ସହମତ େହଲା ଏବଂ କହିଲା, "ଏହା ବ�ତ ଭଲ
ଲାଗୁଛି ! ଆସ ସବୁକିଛି ଆେୟାଜନ କରିବା !"
ବଡ଼ ଡବା ଏବଂ ସାଗର ଜନ�ଦିନ ଉପହାର ସ�ର� ପ ତା� ନାମ
ସହିତ ଏକ ସ�ତନ� ମ� ବାଛିେଲ।
େସମାେନ ଯିବାକୁ ଉଦ�ତ େହବା ମାେତ� ବିଶାଲ ନିଶ�ାସ ମାରିଲା ।
"ଓଃ ନା! ଆେମ େକ� ଭ� ଲ�ଗଲୁ !"
ଭୀମ ହସିଲା। "ଚିନ�ା କରନାହ�। ଏଠାେର ଏକ ନୂତନ େକ�
େଦାକାନ େଖାଲ�ଛି।" େସମାେନ ଚାଲ�ବା ସମୟେର, ବିଶାଲ
ପଚାରିଲା, "େକ� େକେତ ବଡ଼ େହବା ଉଚିତ?"
ଭୀମ କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ଚିନ�ା କରି କହିଲା, "ଆମ ତିନି ଜଣ�
ପାଇଁ, ୧ କିେଲା େକ� ଯେଥଷ� େହବା ଉଚିତ।"
ବିଶାଲର ଆଖ� ବଢ଼ିଗଲା। "୧ କିେଲା େକ� ର� ଆେମ େକେତ
ଖ� ପାଇବୁ?"
ପରଦିନ, ବିଶାଲ ଏବଂ ଭୀମ ଭୀମର ମାଆ� ସହିତ ବଜାରକୁ
ଗେଲ। େସମାେନ ସାଜସଜ�ା ପାଇଁ େବଲୁ ନ, କୁକି� ର େଗାେଟ
ର�ସ�ମୟ େବଲୁ ନ୍