ਉਹ ਗੁਬਾਰੇ ਇੱਧਰ-�ਧਰ ਸੁੱਟ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ�ਾਂ ਨਾਲ ਖੇਡ ਰਹੇ
ਸਨ, ਸਾਰਾ ਕਮਰਾ ਹਾਸੇ ਨਾਲ ਭਰ ਿਗਆ। ਸਾਗਰ ਨੇ ਆਪਣਾ ਨਵਾਂ
ਮੱਗ ਫੜਦੇ ਹੋਏ, ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਨਾਲ ਿਕਹਾ, "ਇਹ ਹੁਣ ਤੱਕ
ਦਾ ਸਭ ਤੋੰ ਵਧੀਆ ਜਨਮਿਦਨ ਿਰਹਾ ਹੈ! ਮ� ਇਸਨੂੰ ਕਦੇ ਨਹ�
ਭੁੱਲਾਂਗਾ!"
ਿਵਸ਼ਾਲ ਨੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਖੜ�ਾ ਕੀਤਾ। "ਅਗਲੇ ਸਾਲ, ਅਸ� ਇਸਨੂੰ ਹੋਰ
ਵੀ ਸੋਹਣਾ ਮੰਗਾਵੰਗੇ!"
ਭੀਮ ਨੇ ਆਪਣੇ ਿਸਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਗੁਬਾਰਾ ਰੱਿਖਆ। "ਿਜੰਨਾ ਿਚਰ ਇਸ
ਿਵੱਚ ਕੇਕ, ਗੁਬਾਰੇ ਅਤੇ ਿਬਸਕੁਟ, ਮ� ਸ਼ਾਮਲ ਹਾਂ!"
ਉਹ ਸਾਰੇ ਹੱਸ ਪਏ ਅਤੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ, ਇਹ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ ਿਕ ਕੁਝ ਵੀ
ਹੋਵੇ, ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸਭ ਤੋੰ ਚੰਗੇ ਦੋਸਤ ਰਿਹਣਗੇ।
ਆਇਆ। ਿਵਸ਼ਾਲ ਸਜਾਵਟ ਨੂੰ ਲੁਕਾਉਣ ਦੀ ਕੋਿਸ਼ਸ਼ ਕਰਨ ਲਗਾ
ਿਗਆ।
"ਹੈਰਾਨੀ! ਨਹ�, ਰੁਕੋ, ਅਜੇ ਨਹ�! ਓਹ... ਹਾਏ, ਸਾਗਰ!" ਿਵਸ਼ਾਲ
ਘਬਰਾਹਟ ਨਾਲ ਰੁਕ ਿਗਆ।
ਸਾਗਰ ਨੇ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਪੁੱਿਛਆ। "ਤੂੰ ਕੀ ਕਰ ਿਰਹਾ ਹ�, ਿਵਸ਼ਾਲ?"
ਿਵਸ਼ਾਲ ਨੇ ਜਲਦੀ ਗਲ ਨੂੰ ਢੱਕ ਿਲਆ। "ਬੱਸ, ਓਹ, ਜਾਂਚ ਕਰ ਿਰਹਾ
ਹਾਂ ਿਕ ਗੁਬਾਰੇ ਿਕੰਨੇ ਵੱਡੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ!"
ਸਾਗਰ ਨੇ ਉਤਸ਼ਾਹ ਿਵੱਚ ਿਕਹਾ, "ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ! ਆਓ ਇਕੱਠੇ ਕੋਿਸ਼ਸ਼
ਕਰੀਏ!"
ਿਵਸ਼ਾਲ ਨੇ ਗੁਬਾਰੇ ਿਵੱਚ ਹਵਾ ਫੂਕਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਿਦੱਤੀ, ਅਤੇ ਸਾਗਰ ਨੇ
ਉਸਨੂੰ ਸਮ� ਿਸਰ ਰੋਕ ਿਲਆ। "ਦੇਖੋ, ਇਹ ਵੱਡਾ ਹੋ ਿਰਹਾ ਹੈ।"
ਿਵਸ਼ਾਲ ਨੇ ਿਸਰ ਿਹਲਾਇਆ। "ਹਾਂ! ਿਜਵ�-ਿਜਵ� ਅਸ� ਿਜ਼ਆਦਾ ਹਵਾ