ભીમે કેક તરફ �ે�ું. "અને કેક જેટલી મોટ� હશે, તેટ�ું જ
તે�ું કદ (વો��ુમ) વધારે હશે - કારણ કે તે વ�ુ જ�યા રોકે છે!
મોટા ક�ટેનર વ�ુ જ�યા રોક� શકે છે, પર��ુ આપણે એ �યાન
રાખ�ું પડે કે વધારે ન ભરાય!”
તારા કરતાં મોટો ��લાવી શક�શ!"
સાગર હ�યો. "ઓહ, તો ઠ�ક છે! પણ યાદ રાખજે, બધો
ખેલ એ વાતનો છે કે તે કેટલી હવા સમાવી શકે છે!"
ભીમે �ૂમ પાડ�, "હુ� પણ �ેડાઈશ."
તેઓએ ફર�થી ���ગા ��લાવવા�ું શ� ક�ુ�. �વશાલનો ��ગો
વ�ુ ને વ�ુ ગોળાકાર થતો ગયો - �ાં �ુધી તે ��ો, અને
બધા હસી પ�ા.
સાગરે તેનો ���ગો �ચો કય�, જે હ� પણ સં�ૂણ� ર�તે
��લાયેલો હતો. "લાગે છે કે હુ� આ રાઉ�ડ �તી ગયો!" �ારે
ભીમ ઘણી કેક ખાધા પછ� ���ગામાં હવા ભરવા માટે સંઘષ�
કર� ર�ો હતો.
્ᕔણેય �મ્ᕔો એકસાથે હ�યા, તેમને �ાલ આ�ો કે તેમને
તેમના નાના સાહસનો કેટલો આનંદ આ�ો. તેમણે ઝડપથી
�મને સ��ો, બો�સમાંથી કેક બહાર કાઢ�, અને
આજુબાજુ ��ગા ગોઠ�ા.
કેક કાપવાનો સમય થઈ ગયો હતો. સાગરે કાળ��ૂવ�ક કેક
કાપી, અને ટૂ�ક સમયમાં જ બધા કેકના ટુકડાનો આનંદ
માણવા લા�યા. �વશાલના ચહેરા પર અચાનક તોફાની ભાવ
આવી ગયા. "એ સાગર, હુ� શરત લગા�ું છુ� કે હુ� મારો ���ગો