जागा �ापतो! मोठे कं टेनर जा�त मा�ा साठवू शकतात, पण ते
जा�त भ� नयेत, याची काळजी आपण घेतली पा�हजे!"
�तघेही �म� एक� हसले, �यांना �यां�या छो�ाशा साहसाचा
�कती आनंद झाला, हे जाणवले. �यांनी लगेच खोली सजवली,
बॉ�समधून के क काढला आ�ण सगळ�कडे फु गे लावले.
के क काप�याची वेळ झाली. सागरने काळजीपूव�क के क कापला
आ�ण लवकरच ते सव�जण के कचा आनंद घेऊ लागले.
�वशाल�या चेह�यावर अचानक एक खोडकर भाव आला. "अरे
सागर, मला खा�ी आहे क� मी माझा फु गा तु�यापे�ा मोठा
उडवू शकतो!"
सागर हसला. "हा हा! तू पु�हा चालू झालास! पण ल�ात ठे व,
ते पूण�पणे �कती हवा धारण क� शकते, �यावर अवलंबून
आहे!"
भीम सु�ा �हणाला, “मीही सामील होईन.”
ते पु�हा फु गे फ़ु गवू लागले आ�ण �याचा आनंद घेऊ लागले.
�वशालचा फु गा अ�धका�धक गोलाकार होत गेला - जोपय�त तो
‘POP!’ असा आवाज झाला आ�ण सगळे हसायला लागले.
सागरने �याचा फु गा वर धरला, अजूनही तो पूण�पणे फु गलेला
होता. "मी ही फे र� �ज�क�ासारखा �दसतोय!" परंतु भरपूर
के क खा��ानंतर, भीम फु �यात हवा भर�यासाठ� धडपडत
होता.
�वशाल हसला. "ठ�क आहे, तू यावेळ� �ज�कलास, सागर!"