�वशाल, भीम आ�ण सागर हे चांगले �म� होते. एके �दवशी,
सागरचा वाढ�दवस फ�त दोन �दवसांवर येऊन ठे पलेला
असताना, �वशाल�या डो�यात �या�यासाठ� सर�ाइझ बथ�डे
पाट�ची एक छान क�पना आली.
तो खूप उ�सा�हत झाला आ�ण �याने �वचार के ला, “चला,
सागरसाठ� सर�ाइझ बथ�डे पाट� क�या! मी भीमलाही
बोलावीन. सागर �याला पा�न खूप आनंदी होईल.”
मोठा डबा आ�ण सागरसाठ� �या�या नावाचा एक खास मग भेट
�हणून घेतला.
"ते �नघणार इत�यात, �वशालने एक मोठा �ास घेतला आ�ण
ओरडला, “अरे नाही! आपण तर के क �वसरलो!' भीम हसला
आ�ण �हणाला, 'काळजी क� नकोस. इथेच जवळ एक नवीन
के क शॉप उघडलं आहे."
ते के क शॉप कडे चालत जात असताना, �वशालने भीमला
�वचारलं, “आपण के क �कती मोठा �यायचा?'"
भीमने �णभर �वचार के ला आ�ण �हणाला, “आप�ा
�तघांसाठ� १ �कलोचा के क पुरेल.”
�वशालने �या�या आईचा फोन घेतला आ�ण भीमला फोन क�न
सागरसाठ� सर�ाइझ बथ�डे पाट�ची क�पना सां�गतली. मदतीला
नेहमी तयार असलेला भीम लगेचच �हणाला, “हे तर खूप छान
आहे! चला, आपण तयार� सु� क�या!”
�स�या �दवशी, भीम आ�ण �वशाल भीम�या आईसोबत
बाजारात गेले. �तथे �यांनी सजावटीसाठ� फु गे, कु क�जचा एक
रह�यमय फु गा