�वशालचे डोळे �व�फारले. तो �हणाला, "आ�ण जर १ �कलोचा
के क असेल, तर आप�ाला ��येकाला �कती तुकडे
�मळतील?"
भीम हसला आ�ण �हणाला, "आपण के क कसा कापतो यावर
ते अवलंबून आहे. पण एक सोपा माग� आहे. प�हले तो दोन
भागांम�ये कापा, मग ��येक भागाचे दोन तुकडे करा, आ�ण
शेवटी �या ��येक तुक�ाचे तीन भाग करा. �हणजे आप�ाला
बरोबर १२ तुकडे �मळतील!"
�वशाल खूप रोमां�चत झाला. "अगदी उ�म! चला �तथे जाऊन
ऑड�र क�या!" �यांनी सागरचे नाव �ल�हलेला चॉकलेट के क
ऑड�र के ला.
सर�ाइझ बथ�डे पाट�चा �दवस आला. �वशाल रंगीबेरंगी फु �यांनी
खोली सजव�यात ��त होता, तर भीम �या�या आईसोबत
�कानातून के क आणायला गेला. �वशालने एक फु गा उचलला
आ�ण �यात हवा भ� लागला. तेव�ात, सागर आत आला.
�वशाल एकदम �त�ध झाला आ�ण डेकोरेशन लपव�याचा
�य�न क� लागला.
"सर�ाइझ…! अरे नाही नाही, थांब अजून नाही! ... हाय,
सागर!" �वशाल घाब�न थांबला.
काय� (टा�क)
तु�ही या के कचे बारा समान तुकडे क� शकता का?
सागरने �या�या भुवया उं चाव�ा आ�ण �हणाला "तू हे काय
करतोयेस �वशाल?"
�वशाल पटकन सांभाळत �हणाला "अरे, मी फ�त हे तपासत
आहे �क हे फु गे �कती मोठे होऊ शकतात!"
सागर उ�साहात �हणाला, "अरे �कती म�त! चल आपण एक�
क�न बघू!"
�वशालने फु �यात हवा फुं कायला सु�वात के ली, आ�ण सागरने
�याला वेळ�च थांबवले. "हे बघ, हा बलून मोठा होत चालला
आहे."