�वशालने मान हलवली. "हो! आपण जसजशी जा�त हवा
फुं कतोय, तसतसा हा बलून जा�त जागा घेत आहे!"
�वशाल हवा भरत रा�हला, आ�ण अचानक POP! असा आवाज
झाला. फु गा जोरात फु टला आ�ण �वशालने मागे उड� मारली.
सागर हसला. "बघ, जे�हा तु�ही ‘�मता’ ओलांडता, ते�हा
असंच घडतं!"
मला सांगा, तु�ही दोघे काय करत होतात?"
�वशाल उ�साहाने �हणाला, “सागर आ�ण मी फु गा फु गवत होतो
आ�ण फु ट�यापूव� तो �कती मोठा होऊ शकतो याची चाचणी
घेत होतो!” भीमचे डोळे मोठे झाले.
�यांनी वेगवेग�या आकाराचे फु गे वाप�न पा�हले. फु ट�यापूव�
काही फु गे मोठे झाले, तर काही आकाराने लहान रा�हले!
भीम �हणाला, "हे फु गे मला आप�ा शाळे �या पा�या�या
टा�यांवर�ल �क�पाची (�ोजे�टची) आठवण क�न देतात.
पा�याची टाक� जसं पाणी साठवून ठे वते, तसं फु गा हवा ध�न
ठे वतो!"
सागर हसला आ�ण �हणाला, "अगदी बरोबर! फु गा फु ट�यापूव�
तो फ�त काही �माणातच हवा ध� शकतो, जसं एखा�ा टाक�त
पाणी भ�न वा� लाग�यापूव� तेवढेच पाणी ध� शकते."
�वशालचे डोळे चमकले. "अरे! यालाच आपण �मता �क�वा
आकारमान �हणतो - एखादी व�तू जा�तीत जा�त �कती मा�ा
मावू शकते."
सागर पुढे �हणाला, "बरोबर! आ�ण स�या फु �यात हवेचे �माण
�क�वा टाक�तील पा�याचे �माण तेच घनफळ (�हॉ�ूम) आहे -
�हणजेच �या व�तूने �ापलेली जागा."
�वशालने मान हलवली आ�ण �हणाला, "�मता �हणजे ती
सामावून घेऊ शकणार� एकू ण मा�ा आ�ण घनफळ �हणजे
आपण आतापय�त आत �कती मा�ा ठे वली आहे!"
भीमने के ककडे पा�हले आ�ण �हणाला, "आ�ण के क �जतका
मोठा, �ततका जा�त घनफळ (�हॉ�ूम) - कारण तो जा�त
तेव�ात, भीम के क घेऊन आत येतो. "इथे एवढा आवाज काय
आहे? सागर, तू इथे असायला नको होतास! हे तु�यासाठ�
सर�ाइझ होतं!"
सागर हसला, "मी आत आलो आ�ण �वशालला फु गे फु गवतांना
पा�हलं. सर�ाइझची काळजी क� नका, चला �दवस ए�जॉय
क�या."
भीमने के क खाली ठे वला आ�ण �हणाला, "होय! पण आधी