ବିଶାଲ ମୁ� ହଲାଇଲା। "ହଁ! ଆେମ ଅଧ�କ ପବନ ଫୁ��ବା ସହିତ
ଏହା ଅଧ�କ ସ�ାନ େନଉଛି!"
ବିଶାଲ ପବନ ଭରି ଚାଲ�ଲା, ଏବଂ େଢ଼ାକରି! (
!)
େବଲୁ ନଟି ଏକ େଜାରେର ଶ� କରି ଫାଟିଗଲା, ଯାହା ଫଳେର
େସ ପଛକୁ େଡଇଁ ପଡ଼ିଲା।
ତ�େମ ଦୁେହଁ କ'ଣ କର� ଥ�ଲ?"
ବିଶାଲ ଉ�ାହିତ େହାଇ କହିେଲ, “ସାଗର ଏବଂ ମଁୁ େବଲୁ ନକୁ
ଫୁ�ୁଥ�ଲୁ ଏବଂ ଫୁଟିବା ପୂବ�ର� ଏହା େକେତ ବଡ଼ େହାଇପାେର
ତାହା ପରୀ�ା କର� ଥ�ଲୁ !
ଭୀମର ଆଖ� ବଢ଼ିଗଲା। େସମାେନ ବିଭ�ନ� ଆକାରର େବଲୁ ନ
େଚଷ�ା କେଲ। ଫୁଟିବା ପୂବ�ର� େସମାନ� ମ�ର� କିଛି ବଡ଼ ଏବଂ
କିଛି େଛାଟ େହାଇଗଲା!
ଭୀମ କହିଲା, "ତ�େମ ଜାଣ, ଏହି େବଲୁ ନଗୁଡ଼ିକ େମାେତ ପାଣି
ଟା�� ଉପେର ଆମ ସ��ଲର ପ�କଳ�ର ମେନ ପକାଇଦିଏ। ପାଣି ଟା��
େଯପରି ପାଣି ଧରିଥାଏ, େସହିପରି େବଲୁ ନ ମ� ବା� ଧରିଥାଏ!"
ସାଗର ହସି କହିଲା, "ଠି�! େବଲୁ ନଟି ଫୁଟିବା ପୂବ�ର� େକବଳ
କିଛି ପରିମାଣର ପବନ ଧରି ରଖ�ପାରିବ, େଯପରି ଏକ ଟା��
ଉଛୁଳିବ ପୂବ�ର� େକବଳ େସତିକି ପାଣି ଧରି ରଖ�ପାରିବ।"
ବିଶାଲର ଆଖ� ଚମକି ଉଠିଲା। "ଓଃ! ଏହାକୁ ଆେମ �ମତା
େବାଲ� କହିଥାଉ - େକୗଣସି ଜିନିଷ ସବ�ାଧ�କ ପରିମାଣର ଧରି
ରଖ�ପାରିବ।"
ସାଗର ଆ�ରି କହିଲା, "ହଁ! ଏବଂ ବ��ମାନ େବଲୁ ନେର ପ�କୃତ
ପରିମାଣର ବା� - କିମ�ା ଟା��େର ପାଣି - ତାହା ହ� ପରିମାଣ।"
ବିଶାଲ ମୁ� ହଲାଇଲା। "େତଣୁ �ମତା େହଉଛି ଏହାର େମାଟ
ପରିମାଣ, ଏବଂ ଆୟତନ େହଉଛି ଆେମ ଏପଯ��ନ� ଭ�ତେର
େକେତ ରଖ�ଛୁ!"
ଭୀମ େକକଟିକୁ େଦଖ�େଲ। "ଏବଂ େକ� େଯେତ ବଡ଼ େହବ,
ଆୟତନ େସେତ ଅଧ�କ େହବ - କାରଣ ଏହା ଅଧ�କ ସ�ାନ
େନଇଥାଏ! ବଡ଼ ପାତ�ଗୁଡ଼ିକ ଅଧ�କ ଧରିପାେର, କି�� ଆମକୁ
େସଗୁଡ଼ିକୁ ଅଧ�କ ନ ପୂରଣ କରିବା ପାଇଁ ସତକ� ରହିବାକୁ ପଡିବ!"
ତିନି ବ�ୁ ଏକାଠି ହସିେଲ, େସମାେନ ଅନୁଭବ କେଲ େଯ
ସାଗର ହସିଲା। "େଦଖ? େଯେତେବେଳ ତ�େମ �ମତା ଅତିକ�ମ
କର, େସେତେବେଳ ଏପରି �ଏ!"
ଠି� େସହି ସମୟେର, ଭୀମ େକ� ଧରି ଭ�ତରକୁ ଆସିଗଲା।
"ଏଠାେର ଏେତ ଶ� କ'ଣ? ସାଗର, ତ�େମ ଏେବ ଏଠାକୁ
ଆସିବାର ନଥ�ଲା! ଏହା ତ�ମ ପାଇଁ ଅପ�ତ�ାଶିତ ଥ�ଲା!"
ସାଗର ହସି କହିଲା, "ମଁୁ ଭ�ତରକୁ ପଶି ଆସି େଦଖ�ଲ� ବିଶାଲ
େବଲୁ ନ ଫୁ�ୁଛି। ଆଶ�ଯ�� ବିଷୟେର ଚିନ�ା କରିବା ନାହ�। ଆସ
ଦିନଟିକୁ ଉପେଭାଗ କରିବା।"
ଭୀମ େକ� ରଖ�ଲା ଏବଂ କହିଲା, "ନିଶି�ତ! କି�� ପ�ଥେମ କୁହ