�ೂೕ�ಾಪ�ರದ ಜನ��ಡ ಹ�ಳ್ಯ�ಲ್ ಅ�� ಎಂಬ ಬು��ವಂತ ಹುಡು� ಮತು್ತ
ಅವಳ ತಮ� ಆಯರ್್ⲵ �ಾ�ಸು�್ತದ�ರು. ಒಂದು �ನ ���ನ ಮ�ಾ�ಹ�, ತಮ�
ಅ�� ತಮ� ಮ�ಯ ಹ�್ತರದ ಆಳ�ಾದ �ಾ��ಂದ �ಾರ�ಾದ ಬ�� �ೕರನು�
�ೕದಲು ಕಷ�ಪಡು�್ತರುವ�ದನು� ಅವರು �ೂೕ�ದರು.
“ಅ��, ಬ�� �ೕಲ�� ಎ�ಯುವ�ದು �ಾ� ಇ�ೂ�ಂದು ಕಷ�?” ಆಯರ್್ⲵ
�ಂ��ಂದ �ೕ�ದ.
ಅ�� ಹ�ಯನು� ಒ�ಸು�ಾ್ತ ಮುಗುಳ�ಕ�ಳ�. “ಮಗ�ೕ, ಬ��
�ಾರ�ಾ�ರುವ�ದ�ಂದ, ಅದನು� ಎತ್ತಲು �ಾನು ತುಂ�ಾ ಶ�ಮ ಪಡ�ೕ�ಾ��.”
ಆ ಸಂ�, ಅ�� �ಾ�ನ ಮರದ �ಳ� ಕು�ತು ಆಳ�ಾದ ಆ�ೂೕಚ�ಯ�ಲ್
ಮುಳ��ದಳ�. "ಆಯರ್್ⲵ, ಅ��ಯ �ಲಸವನು� �ಾವ� �ೕ�
ಸುಲಭ�ೂ�ಸಬಹುದು?
ಆಯರ್್ⲵ ತ� ��ದು�ೂಂಡ. “ಬಹುಶಃ �ಾವ� ಎರಡ�ೕ ಹಗ�ವನು� ಕ�� ಒ���
ಎ�ಯಬಹು�ೕ?”
ಅ�� ಒಂದು �ಣ �ೕ�� �ೕ�ದಳ�, “ಆದ� ಅದು �ಜ�ಾ�ಯೂ
ಪ�ಯತ�ವನು� ಕ�� �ಾಡುವ��ಲಲ್. ಇ�ೂ�ಂದು �ಾಗರ್�ರ�ೕಕು.”
ಆಗ ಆಯರ್್ⲵ ಕಣು�ಗಳ� �ಳ�ದವ�. “�ಾವ� ಚಕ�ದಂತಹ ದುಂಡ�ನ ವಸು್ತವನು�
ಬಳ�ದ� ಏನು? �ಾನು ನನ� ಆ�� ಬಂ�ಯನು� ಉರು���ಾಗ, ಚ�ಸಲು
ಸುಲಭ��ಸುತ್ತ�.”
�ಾ್ಯ�್Ⲣ �ಾ�