�ದಲು ಅವರು ಚಕ�ವನು� �ೂೕಹದ �ಾ� � �ೂೕ�� ಮರದ �ೌಕ���
ಸ�ಪ��ದರು. ನಂತರ, ಅವರು ಹಗ�ವನು� ಚಕ�ದ �ೂೕ�ನ ಮೂಲಕ �ಾದು
ಒಂದು ತು�ಯನು� �ಾ� ಬ�� � ಕ��ದರು.
�ಾವ� ಅದನು� ಪ�ೕ��ೂೕಣ!" �ಾ�� �ೕ�ದರು.
ಆದ� ಆಯರ್್ⲵ ಹಗ�ವನು� ಎ�ಯಲು �ಾ�ರಂ�ಸು�್ತದ�ಂ�, ಒಂದು �ೕ�
�ಾ�ಾರ್�ಾರ�� ಅ��ಾ� ಹಗ�ದ ಇ�ೂ�ಂದು ತು�ಯನು� ಎ���! ಬ��
ಹುಚು��ಾ�� ತೂ�ಾ�ತು, ಮತು್ತ ಮಕ�ಳ� ನಕ�ರು.
ಆಡು ಕೂಡ ಸ�ಾಯ �ಾಡಲು ಬಯಸುತ್ತ�!" ಆಯರ್್ⲵ ನಕ�ರು, ನಕ�ರು.
�ೕ�ಯನು� ��ಾನ�ಾ� ದೂರ�� ಎ�ಯ�ಾದ ನಂತರ, ಅ�� ಹಗ�ವನು�
ಎ�ದಳ�. ಅವಳ ಆಶ�ಯರ್��, ಬ�� ಸ�ಾಗ�ಾ� �ೕಲ���್ತತು.
“ಇದು ಅದು�ತ�ಾ��!” ಅ�� ಉ�ಾಸ್ಹ�ಂದ �ೕ�ದಳ�. “ಇದು ತುಂ�ಾ
ಹಗುರ��ಸುತ್ತ�!”
“ಅದು �ಾ�ಯ ಶ�್ತ,” �ಾ�� �ವ��ದರು. “ಬ�� ಎತ್ತಲು �ೕವ� �ಚು�
ಬಲವನು� ಬಳಸುವ ಅಗತ��ಲಲ್, ಏ�ಂದ� �ೕವ� ಗುರು�ಾ�ಕಷರ್�ಯ ���ನ�ಲ್
ಬಲವನು� ಅನ��ಸು�್ತ��ೕ� ಮತು್ತ ಅದರ �ರುದ�ವಲಲ್.”
ಮರು�ನ ����, ಅವರು �ಾ�ಯ �ೕ� �ಾ�ಯನು� �ಾ���ದರು. ಅ�� ಅದನು�
ಪ�ಯ���ದರು ಮತು್ತ ಆಶ�ಯರ್ಚ�ತ�ಾದರು. “�ಾ�! ಇದು ಅದು�ತ�ಾ��! ಈಗ
ತುಂ�ಾ ಸುಲಭ!”
���ೂ�ಯವರು �ಾ� �ಲಸ �ಾಡುವ�ದನು� �ೂೕಡಲು ಬಂದರು. ಅವರ�ಲ್
ಒಬ�ರು, “ಈಗ �ಾನು ನನ� �ಾರ�ಾದ ಅ�� �ೕಲಗಳನು� ಎತ್ತಲು ಇದನು�
ಬಳಸಬಹುದು!” ಎಂದು ತ�ಾ� �ಾ�ದರು. ಎಲಲ್ರೂ ನಕ�ರು ಮತು್ತ ಅ��,